İnsanoğlu, yeryüzündeki serüveni boyunca daima doğayı taklit ederek varlığını sürdürdü. Ev yapımını çiçeklerden, dayanıklılığı kışa direnen ağaçlardan, zamanı ise güneşin ve ayın döngüsünden öğrendi. Maddi ya da manevi, soyut ya da somut, düşsel ya da bilişsel… Kullandığımız tüm beşerî ilimlerin temelinde doğa yer aldı.

Hülasa, doğanın her zerresi insanın dikkatle incelediği bir öğretmendi.

Ve şimdi, insan; bilgilerin dağınık hâlde yer aldığı doğadan, bilgiyi tek çatı altında toplayan “Yapay Zekâ”ya geçişle birlikte bu uzun serüvenin zaferini kutluyor.